چهره ی دوشنبه : 🙃

باز چیه ؟

خوب بعضیا ....سکوت نکنیم ؟ خوب باشه 🙂

محرم که شروع میشه یکی یکی حماسه ها شروع میشه ، هر سال میریم به ابتدای تاریخ حماسی ترین جنگ دنیا و چرایی ها را به دنبال خودش میاره ، در کنار پرچم سیاه ، پرچم قرمز و پرچم سبزهم رنگ را به آسمان می فرستد و واژه دشمن است .

نوبت منه حرف بزنم و تو گوش بدی !

روی همین دیوارها از دشمن حرف زدیم ، توی نوعی دشمن را فراسوی مرزهات تصور کردی و من نوعی به اندازه ی یک تاریخ دشمن را و جنگ را درون همین مرزهات دیدم !

تو بدترین روزای عمرت با تو بودم پشتم شکست و پشتتو خالی نکردم

دنیا می خواد خالی کنه دور و برم را تو دورمو خالی نکن ، دورت بگردم

آهای رفیق آی باوفا من حالا تنهام لشکر تنهایی به قلبم حمله کرده

از رو به رو از پشت سر دریای زخمم دشمن داره دنبال قلب من می گرده

بعضیا توی کوچه هایی قدم زدند که امنیت نداشتند ، بعضیا از قدم هایی که پشت سرشون میومد ترسیدند ، بعضیا از موتور سوار های کوچه ها ترسیدند ، بعضیا از توی تاکسی نشستن هم ترسیدند ، بعضیا از مغازه ها و خرید هم ترسیدند ، بعضیا از تاریکی ترسیدند ، بعضیا از نیمکت هم ترسیدند ، بعضیا از اولین روزهای کارشون هم ترسیدند و نبود کسی که باور کنه و یا بهش زخم ها را ثابت کنه ، بعضیا سکوت کردند ، بعضیا باور نشدند ، بعضیا بزرگ شدند و در چرخش دنیا ، سکوتو شکستند و دشمن را نقاشی کردند ، نقاشی را بزرگ قاب کردند، اسمشو گذاشتند حماسه ی شناخت ، حماسه ی حمایت و زدند به دیوار دنیا !

حامی ، درد را دید و خواست تاریخ را عوض کنه ، امنیت را نقاشی کرد و خواست تغییری به وجود بیاره ، اما دیر نشده بود ؟ حداقل برای بعضیا خیلی دیر بود ، اما دل بعضیا خوش بود که شاید حامی توی آینده بمونه و ترس ها پاک شوند ...

هر سال با ماه حرام یادت میوفته که ظلم بزرگ است ، کشته شدن روح پرچمی سیاه دارد و نادیده گرفتن حق ، پرچمی به رنگ خون دارد و سبز نور قلب هایی است که امیدشان به آسمان بوده .

منت نمیزارم می خوام یادت بیارم ، یادت بیارم که تو را یادم نمیره

منت نمیزارم ، فقط دردامو میگم ، میگم تو هم شاید یه کم دردت بگیره

تو بدترین روزهای عمرت ، با تو بودم ، درداتو حتی با خودت قسمت نکردم

لحظه به لحظه پا به پات ، جونمو دادم ، من عاشقت بودم ، بهت عادت نکردم

ت یک ایران بودی و خاطرات رقم خورده بوند !