در عین حال که فکر میکنم چه قدر از این دنیای بلاگفا دورم ، حس میکنم نزدیک ترینم بهش. خوابم نمی یاد و یکی از اون شب های پر از سکوته که آدم دلش میخواد بشینه از ستاره ها بخونه و با آرامش شب تمرکز پیدا کنه و هیچ وقت فکر نمی کردم دنیای این بیش توجهی های من و سپس فراموشی اش اون قدر زیبا باشه که از جزیره ها بخونم و برسم به کشف پدید اومدن بابانوئل.

جمله ی قشنگیه ، در حال حاضر صبر یک فضیلت قطعی است.

درخت بلوط و درخت قهوه هر دو در جزیره ای متفاوت زندگی می کردند ، اما یک روز بابانوئل آرزوی درخت بلوط را برآورده کرد و...

از این بابت از خدای خودم شاکرم که گاه گاهی مرا می برد به شناختن بیشتر حتی اگر به اندازه ی همان لحظه ها ، چیزی در ذهنم باقی نماند 🍀